Piet Bonhof blikt dankbaar terug op 40 jaar onderwijs

Bonhof eerder dit jaar met zijn 40-jarig onderwijsjubileum

Piet Bonhof (60) zit vandaag precies 40 jaar in het basisonderwijs. Veruit het grootste deel daarvan is hij werkzaam in Hasselt. Behalve als directeur van De Driemaster is zijn naam verbonden met bijna alle christelijke basisscholen in Hasselt. Na veertig jaar voert Bonhof nog altijd met veel bevlogenheid en toewijding zijn vak uit. “Als onderwijzer neem je een enorme verantwoordelijkheid op je.”

Piet Bonhof leek voorbestemd om het boerenbedrijf van zijn ouders in Emst over te nemen. “Ik ging naar de landbouwschool, dacht ik, ik had mijn route al uitgestippeld.” Maar juist zijn ouders vonden dat hij beter kon doorleren. “Ik ben ze daar nog steeds heel dankbaar voor.” Tijdens zijn opleiding aan de pedagogische academie en ook de stages kreeg hij bevestiging dat hij het goede pad was ingeslagen. “Ik vond het mooi om met kinderen om te gaan en kreeg daar positieve opmerkingen over van anderen.”

Zijn eerste baan kreeg hij ver van huis; in het West-Brabantse Fijnaart. “Ik wilde na mijn opleiding gauw aan het werk, en bovendien wilden wij, Roelien en ik trouwen. En als kostwinner kon ik zo onder de militaire dienst uit.” Zijn eerste schooljaar als onderwijzer maakte een diepe indruk op hem. ”Het voelde direct als een zeer verantwoordelijke baan. Je vormt in het onderwijs, samen met de ouders, kinderen en dat is zo belangrijk.” Met gezin in aanwas vond Bonhof in 1981 een nieuwe baan boven de rivieren. Hij ging aan de slag bij de hervormde Prins Mauritsschool aan de Van Haersoltelaan en later ook de P.W.A.S. In ’86 maakte hij de overstap naar De Driemaster die toen net een paar jaren draaide. De school op de rand van De Nadorst zag de wijk Ter Wee’s Hoek groeien. Dat werd ook zichtbaar op De Driemaster dat steeds meer leerlingen kreeg. Na het werken op een aantal hervormde scholen zag Bonhof het als een uitdaging dat De Driemaster breed gedragen werd door ouders uit verschillende kerkelijke gezindtes. “Ouders en kinderen met verschillende achtergronden, wel of niet christelijk, voelden en voelen zich hier thuis.”

Al gauw na zijn aanstelling volgde de Gelderse onderwijzer Dick Rozendaal op als directeur van De Driemaster. Een aanstelling die Bonhof tot 1998 combineerde met zijn baan als groepsleerkracht. “Ik vond het eerlijk gezegd wel eens lastig én directeur te zijn én voor een groep te staan. Als ik voor de klas stond, wilde ik daar graag volledig voor gaan en daar zo weinig mogelijk in afgeleid worden.” Vanuit eigen keuze maar ook als gevolg van onderwijs-ontwikkeling stopte hij na ruim twintig jaar met lesgeven om zich vol op het schoolleiding te storten. Rond de eeuwwisseling kreeg Bonhof met andere schoolleiders de taak om de fusie van protestants-christelijke scholen in Hasselt gestalte te geven naar wat de VPCO Hasselt zou worden. Later werd de school in Mastenbroek een nevenvestiging van De Driemaster. Formeel is Bonhof nu directeur van zowel De Driemaster als Het Anker. Naast de directeurstaken doet hij bovenschoolse taken voor VPCO Hasselt.

Als Bonhof vanuit zijn werkkamer terugkijkt op zijn veertigjarige onderwijsloopbaan wordt hem steeds duidelijker hoeveel er wel niet is gebeurd en veranderd in het onderwijs. “Ik heb gezien hoe de rol van de klassieke schoolmeesters en juffen veranderd is in de coaches die wij nu zijn. Vroeger stond het verwerven van kennis en leerstof door middel van de leerkrachten centraal. Nu willen wij meer naast de leerlingen staan en hen in de basis veel lerend ontdekken en ontdekkend leren meegeven waardoor zij goed voorbereid mee kunnen komen in een snel veranderende samenleving.”

Onveranderd is de drijfveer voor de jubilaris. “Vanuit een moreel besef kinderen iets mee te geven. En dat ik daarbij een deel van de verantwoordelijkheid mag dragen voor voor de ontwikkeling en het leren van het prachtigste bezit van ouders.”

Het meeste plezier in zijn werk heeft Bonhof simpelweg in het directe contact met kinderen. “een beetje stoeien met een jongen die langskomt, dat meisje dat een goed idee heeft voor een activiteit of even verbinding maken met een kleuter die tegen je opkijkt.” Hoogtepunten in zijn werk zijn vooral de momenten aan het eind van ieder schooljaar als leerlingen van groep acht de school verlaten. “Het moment dat kinderen met kennis, vaardigheden en mooi ervaringen rijker een volgende belangrijke stap nemen in het leven.”

Hij wil ook niet de schaduwkanten van het schoolse leven onbenoemd laten. “Kinderen die het moeilijk hebben op school bijvoorbeeld doordat zij zich niet veilig voelen. Dat zal helaas altijd blijven. Maar ik wil er op mijn school alles aan doen om dat te voorkomen.”

Veertig jaar onderwijs, maar ook al bijna net zolang inwoner van Hasselt. “Ja ik kan wel zeggen dat ik me een Hasselter voel. Als ik vanuit mijn huis naar de binnenstad fiets, dan ken ik de meeste mensen die ik tegenkom. Dat is ook het mooie van onderwijs, het is een wezenlijk onderdeel van de hele gemeenschap.” Bonhof wil nog enkele jaren doorgaan met zijn werk. “Mits mij de gezondheid en de kansen gegeven worden, hoop ik het christelijk onderwijs in Hasselt nog wel enkele jaren te dienen.”