Pa met pensioen (column Bas Jansen)

M’n pa is met pensioen. Klaas Jansen heeft na een korte periode bij een drukkerij maar liefst 45 en een half jaar gewerkt voor het waterschap. Altijd in Zwolle, hoofdzakelijk op kantoor en door fusies onder drie verschillende vlaggen. Ik ben bijna 40, en qua werk ken ik alleen een vader die zich bekommert over water en het beheersen en reinigen ervan. Als waterschapsman heeft hij de langste tijd op de afdeling communicatie gewerkt. Gister bij zijn kleine afscheidsfeestje in eigen tuin memoreerde hij dat in de jaren ’80 de communicatieafdelingen nog moesten worden uitgevonden. Met avondcursussen en praktijkervaring groeide hij in zijn communicatie-rol. Ik bezocht hem wel eens in het weekend op een beurs in de IJsselhallen. Daar deelde hij boekjes van Droppie Water uit aan kinderen zoals ik. En steeds vaker kwam pa langs op radio Oost of zelfs de tv. Mijn moeder, broer en ik genoten er altijd van om hem te zien in standje ‘waterschap’; veel duidelijker articulerend en drukdoende zijn Hasselter tongval te verbergen met tegenovergesteld effect. Ik kwam ook veel bij hem op kantoor. Er zijn meerdere collega’s die ik al mijn hele leven ken, vertrouwd volk, bijna als familie. Als waterschapskind mocht ik als tiener meerdere zomers vakantiewerk doen op rioolwaterzuiveringen en andere locaties.

M’n vader is echt een nuchtere man, maar als hij soms sprak over waterkeringen en dijkbeheer zag ik stiekem weleens wat bevlogenheid bij hem. In een steeds groter wordend beheersgebied rondom Zwolle leerde hij de streek en zijn watergangen steeds beter kennen. Zijn liefde voor de waterrijke Wieden, de meanderende Vecht en natuurlijk ‘ons’ Zwarte Water bleek besmettelijk. Door hem ben ik ook steeds meer gaan genieten van het water en groen rondom huis.

De uitspraak: ‘ik heb het na mijn pensioen drukker dan ooit’ deed Klaas deze week af als kul. Daar gelooft hij niets van. Er schuilt een mooi voornemen in, even gas terugnemen na bijna een halve eeuw trouw dienstverband. Ik help het hem hopen. M’n pa zonder zijn waterschap, ik moet er nog even aan wennen.